حقوق حیوانات در اسلام

حقوق حیوانات در اسلام: "

حقوق حیوانات در اسلام

پرسش:

خواهشمند است احادیث مربوط به حقوق حیوانات دراسلام را (شیعه وسنی)برایم ارسال فرمایید

پاسخ:

روایات بسیار زیادی در خصوص حقوق حیوانات نقل شده است ما به عنوان نمونه به چند روایت از کتاب میزان الحکمه، ج 3، بسنده می کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به خطبه 25 نهج البلاغه مراجعه کنید. حقوق الحیوان رسول الله (ص) ـ لما ابصر ناقة معقولة و علیها جهازها ـ : أین صاحبها: مروه فلیستعد غداً للخصومة.[1] عنه (ص): ان الله یحب الرفق و یعین علیه. فاذا رکبتم الدواب العجف فانزلوها منازلها، فان کانت الارض مجدبة فانجوا عنها و ان کانت مخصبة فانزلوها منازلها[2] عنه (ص): ارکبوا هذه الدواب سالمة و اتدعوها سالمة، ولا تتخذوها کراسی لاحادیثکم فی الطرق و الاسواق، فرب مرکوبة خیر من راکبها و أکثر ذکر الله تبارک و تعالی منه[3] عنه (ص): لو غفر لکم ما تأتون الی البهائم لغفر لکم کثیراً.[4] عنه (ص): ألا تتقی الله فی هذه البهیمة التی ملکک الله تعالی إیاها؟ فانه شکا الی أنک تجیعه و تدئبه.[5] عنه (ص): لعن الله من مثل بالحیوان.[6] عنه (ص): الثالث ملعون ـ یعنی علی الدابة.[7] عنه (ص): للدابة علی صحابها ست خصال: یعلفها اذا نزل، ویعرض علیها الماء اذامر به، ولا یضربها الا علی حق، ولایحملها مالا تطیق، ولا یکلفها من السیر الا طاقتها، ولایقف علیها فواقاً.[8] الامام الباقر (ع): ان رسول الله (ص) سمع رجلاً یلعن بعیراً، فقال (ص): ارجع، لاتصحبنا علی بعیر ملعون![9] فی حدیث وفاه أمیر المؤمنین (ع): قالت ام کلثوم: ... ثم نزل الی الدار، و کان فی الدار اوز قد اهدی إلی أخی الحسین (ع)، فلما نزل خرجن وراءه و رفرفن و صحن فی وجهه، و کان قبل تلک اللیلة لم یصحن... ثم قال: یا بنیه، بحقی علیک الا ما أطلقتیه؛ فقد حبست ما لیس له لسان ولا یقدر علی الکلام إذا جاع أو عطش، فأطعمیه و اسقیه وإلا خلی سبیله یأکل من حشائش الأرض.[10] رسول الله (ص): ان الدابة تقول: اللّهم ارزقنی ملیک صدق: یشبعنی، ویسقینی، ولا یحملنی ما لا اطیق.[11] (انظر) وسائل الشیعه: 8/350 باب 9. المروءه: باب 3666. ضرب الدابة رسول الله (ص): لاتضربوا الدواب علی وجوهها؛ فانها تسبح بحمدالله.[12] حج علی بن الحسین (ع) علی ناقة له اربعین حجة؛ فما ترعها بسوط.[13] رسول الله (ص): اضربوها علی النفار، ولاتضربوها علی العثار.[14] عنه (ص) ـ و قد مر (ص) بحمار قد وسم فی وجهه ـ : أما بلغکم انی لعنت و سم البهیمه فی وجهها أو ضربها فی وجهها؟![15] (انظر)وسائل الشیعه: 8/352 باب 10. ثواب الرفق بالحیوان رسول الله (ص): غفر لامرأة مومنة مرت بکلب علی رأس رکی یلهث کاد یقتله العطش، فنزعت خفها فأوثقته بخمارها فنزعت له من الماء فغفرلها بذلک.[16] جزاء تعذیب الحیوان رسول الله (ص): عذبت امراة فی هر ربطته حتی مات، ولم ترسله فیأکل من خشاش الأرض، فوجبت لها النار بذلک.[17] الامام الصادق (ع): إن امرأة عذبت فی هرة ربطتها حتی ماتت عطشا.[18] رسول الله (ص): رأیت فی النار صاحبة الهرة تنهشها مقبلة و مدبرة، کانت او ثقتها فلم تکن تطعمها ولم ترسلها تأکل من خشاش الأرض.[19] قتل الحیوان بغیر حق رسول الله (ص): ما من دابة ـ طائر ولا غیره ـ یقتل بغیر الحق الاّ ستخاصمه یوم القیامة.[20] عنه (ص): من قتل عصفوراً عبثاً عج الی الله یوم القیامة منه، یقول: یا رب، إن فلاناً قتلنی عبثاً ولم یقتلنی لمنفعة.[21] عنه (ص): من قتل عصفوراً بغیر حقه سأله الله تعالی عنه یوم القیامة. قالوا: و ما حقه؟ قال: یذبحه ذبحاً ولایأخذ بعنقه فیقطعه.[22] ابن عباس: نهی [رسول الله (ص)] عن قتل کل ذی روح الا أن یؤذی.[23] (انظر) وسائل الشیعه: 8/397 باب 53. الذنب: باب 1367. النهی عن التحریش بین البهائم ابن عباس: نهی النبی (ص) عن التحریش بین البهائم.[24] [1] البحار: 7/276/50. [2]الکافی: 2/120/12. [3] کنز العمال: 24957، 24973، 24982، 24971، 24972. [4]همان. [5]همان. [6]همان. [7]همان. [8]مستدرک الوسائل: 8/258/9393 و ص 261/9402 و ص 306/9511 [9]همان. [10]همان. [11]الفقیه: 2/289/2477. [12]الکافی: 6/538/4، الخصالک 618/10. [13]الفقیه: 2/293/2494. [14]الکافی: 6/539/12. [15]التاج الجامع للاصول: 4/351. [16]کنز العمال: 43116، 43695. [17]همان. [18]مکارم الاخلاق: 1/280/846. [19]مستدرک الوسائل: 8/302/9502. [20]کنز العمال: 39968. [21]کنز العمال: 39971، 39968. [22]همان. [23]کنز العمال: 39981. [24]التاج الجامع للاصول: 4/351.

منبع: پایگاه حوزه49364936

"