محمد بن عبدالوهاب، محمد حیاة سندی و روش شناسی اصحاب حدیث | هامش
Read more: http://haamesh.com/archives/167#ixzz0oIdht8zG
محمد بن عبدالوهاب، محمد حیاة سندی و روش شناسی اصحاب حدیث
اخیراً شماره ششم مجله پیام بهارستان به سردبیری حضرت رسول جعفریان جامه طبع به تن پوشید و ملقمه ای از مطالعات نسخه شناسانه و سند شناسانه و دیگر موضوعات جذاب را به علاقه مندان عرضه کرد. آقای جعفریان با چاپ این نشریه، علاوه بر ایجادانگیزه و فضای باز برای علاقه مندان و جوانانی که متاسفانه باید از هفت خوان رستم بگذرند تا جشمشان به جمال مقاله مطبوعشان روشن شود، مجموعه مهم و ارزشمندی را فراهم آورده که در هر شماره بالغ بر هزار و اندی صفحه مطلب و مقاله و گزارش از نسخ جمع آوری شده است. فهرست مقالات این شماره را می توانید از اینجا ببینید.
مقاله ای تحت عنوان «محمد بن عبدالوهاب، محمد حیاة سندی و روش شناسی اصحاب حدیث» نیز از این صاحب این قلم به چاپ رسید که یکی از مقالات مهم بشیر موسی نافع مورخ و پژوهشگر مهم عرصه مطالعات سلفیه و وهابیت است که هم اکنون در دانشگاه لندن مشغول به تدریس و تحقیق است. مقالات دیگری هم از او ترجمه کرده ام که یکی از آنها بنام «نعمان آلوسی و کتاب جلاء العینین فی محاکمة الاحمدین» از او را که در همین سالی که گذشت در مجله Die Welts Des Islam به چاپ رسانده بود، ترجمه کرده و ظاهرا در سال بعد توسط آینه پژوهش منتشر خواهد شد. پیش از ارائه لازم میدانم از اشکالات احتمالی که در ترجمه برخی نامها و اسامی که عربی الاصل و انگلیسی الشکل بودند و گاه در ترجمه و نگارش آن به علت جهل و جوانی دچار اشکال شده ام ، پورش بطلبم.ای مقاله ترجمه ای ست از :
Basheer M. Nafi , A Teacher of Ibn’Abd Al-Wahhab:Muhammad Hayat Al-Sindi And the Revival of Ashab Al-Hadith’s Methodology; Islamic Law and Society,Vol 13, No.2, 2006, Brill Publication
محمد بن عبدالوهاب، محمد حیاة سندی و روش شناسی اصحاب حدیث
بشیر موسی نافع
محمد حسین رفیعی
اشاره:
محمد حیاۀ السندی یکی از چهره های مبرز و علمای شناخته شده حدیث در نیمه اول قرن هجدهم مدینه بوده ، یکی از اصلی ترین اساتید بنیانگذار اصلی جنبش اصلاحگر نجدی، یعنی محمد بن عبدالوهاب محسوب می شود. پژوهشگران قرون متاخر اسلامی تاثیر محمد حیاۀ را بر ابن عبدالوهاب رد کرده اند. من در این پژوهش، بررسی کوتاهی را درباب زندگی و آثار محمد حیاۀ سندی، با تاکید بر روش مواجهه و استفاده او از حدیث بعنوان یکی از اصلی ترین منابع فقه اسلامی، نگرش او به اجتهاد و مخالفت او با میراث مذاهب گوناگون سنی انجام داده ام. روش شناسی او که بشدت تحت تاثیر تقی الدین ابن تیمیه شکل گرفته، بسیار به روش کلاسیک اهل حدیث نزدیک است. ابن عبدالوهاب نیز همچون استادش حیاۀ السندی، به شیوه های رایج مذاهب که در جامعه اسلامی مستقر شده بود و سازوکار مذهبی-کلامی اصول فقه انتقاداتی وارد آورد، تا بدانجا که به هتک حرمت و توهین به جایگاه فقه و فقاهت در جامعه اسلامی محکوم شد.
متن اصلی مقاله را از اینجا بیابید
Read more: http://haamesh.com/archives/167#ixzz0oIdht8zG
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر